Porządek przemocy. Getta ławkowe w Polsce

Getta ławkowe były zinstytucjonalizowaną formą dyskryminacji społeczności żydowskiej, inspirowaną działaniem radykalnie prawicowych, nacjonalistycznych organizacji – Młodzieży Wszechpolskiej, Obozu Wielkiej Polski czy Obozu Narodowo-Radykalnego – w międzywojennej Polsce. Lata 30. XX wieku to czas nasilającej się, etno-religijnej segregacji studentek i studentów pochodzenia żydowskiego, obejmującej m.in. zmuszanie ich do zajmowania wyznaczonych miejsc w salach wykładowych.

Odpowiedzialność za wprowadzenie tzw. zarządzeń porządkowych i instytucjonalne usankcjonowanie przemocy spoczywa na ówczesnych władzach uczelni wyższych. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę, że zarządzenia te do dziś nie zostały odwołane. Czy nadal stanowią problem prawny? Jakie inicjatywy – akademickie, aktywistyczne, artystyczne – mogą doprowadzić do odwołania dyskryminujących regulacji i zadośćuczynienia ich ofiarom? Jakie działania podjęto dotychczas i co zrobić, aby ich znaczenie nie było czysto symboliczne?

W dyskusji uczestniczyć będą przedstawiciele i przedstawicielki społeczności akademickiej z Krakowa, Warszawy i Poznania, zaangażowani i zaangażowane w rozpoczynający się dopiero proces przywracania pamięci o gettach ławkowych. Spotkanie stanowić będzie okazję do pogłębionego namysłu nad konkretnym przykładem trudnego dziedzictwa – wraz z jego złożoną historią i dalekosiężnymi skutkami. Otworzy również drogę do wielogłosowej, merytorycznej dyskusji na temat czarnej karty w historii polskich uniwersytetów.

W dyskusji udział wezmą: dr Natalia Judzińska, prof. Maciej Michalski, prof. Roma Sendyka, dr hab. Joanna Wawrzyniak, adw. Marcin Parzyński, Agnieszka Zawisza i Sebastian Słowiński.